مقایسه شیوه های متفاوت تمرین ترکیبی بر عملکرد جسمانی و مولفه های ترکیب بدنی سالمندان

مقدمه و هدف: سالمندی فرآیندی اجتناب ناپذیر است که به دلیل شیوه زندگی بی تحرک، توانایی افراد برای انجام فعالیت­های روزانه کاهش می یابد. هدف پژوهش حاضر مقایسه شیوه های متفاوت تمرین ترکیبی بر عملکرد جسمانی و مؤلفه ­های ترکیب بدنی زنان سالمند غیرفعال است. مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی 40 زن سالمند با میانگین سنی 5/48±59/11 به صورت داوطلبانه شرکت کردند. آنها به طور تصادفی به 4 گروه مقاومتی- استقامتی (10 نفر)، استقامتی- مقاومتی (9 نفر)، اینتروال (12 نفر) و کنترل (9 نفر) تقسیم شدند. گروه های تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه تمرین داشتند. آزمون t و تحلیل واریانس یک طرفه به ترتیب جهت مقایسه میانگین متغیرها درون گروهی و برون گروهی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین گروه­های تجربی، پس از هشت هفته تمرین در میزان درصد چربی (p=0/08)، محیط دور کمر به باسن( p=0/55)، قدرت بالا تنه (p=0/07)، فشار خون سیستول (0/28=p) و دیاستول (0/15=p) تغییر معناداری مشاهده نشد. در حالیکه، کاهش معناداری در وزن (p=0/02)، محیط دور کمر (p=0/01)، محیط دور باسن (p=0/017)، شاخص توده بدن (p=0/03)، حداکثر اکسیژن مصرفی (p=0/03) و قدرت پائین تنه (p=0/001) نشان داده شد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که زنان سالمند برای بهره مندی از مزایای حاصل از تمرینات ترکیبی (استقامتی و مقاومتی) می­توانند از هر ترتیبی استفاده کنند.